Tijdens de raadscommissievergadering deze week klonk er kritiek vanuit gemeenteraad op de handelswijze van het college bij de presentatie van het nieuwe bestemmingsplan voor de Verlengde Veenlaan in Slochteren. Hoofdpunt van de kritiek was het feit dat de raad onvoldoende is betrokken in het besluitvormingsproces en er nu een voorstel ligt waarin belangrijke besluiten al zijn genomen.
Het bestemmingsplan voor de Verlengde Veenlaan in Slochteren kent een lange geschiedenis en is door meerdere colleges behandeld.
Een korte geschiedenis
In 2016 stonden er 45 woonkavels te koop. De verkoop van deze kavels viel destijds tegen. Het college vertelt in een schriftelijke verklaring dat dit te wijten was aan een veranderende marktvraag, de woningbouwcrisis en de nieuwe realiteit van het aardbevingsbestendig bouwen. Eveneens is er sprake geweest van weerstand tegen het bestemmingsplan vanuit meerdere omwonenden. Welke rol dit heeft gespeeld in de ontwikkeling van een nieuw bestemmingsplan is onduidelijk.
Het voormalige gemeentebestuur heeft volgend op deze gebeurtenissen een stedenbouwkundige ingehuurd om als externe en onafhankelijke procesbegeleider te onderzoeken of en op welke wijze omwonenden aan een alternatief ontwikkelingsplan zouden willen werken. Een vijftal omwonenden was bereid om hieraan deel te nemen en heeft in 2017 onder begeleiding van de stedenbouwkundige vorm gegeven aan een nieuw bestemmingsplan. Dit plan is in november 2017 gepresenteerd aan de gemeente. Het plan voorziet in een regeling voor 23 nieuwe woningen met een bijhorend beeldkwaliteitsplan. Sindsdien heeft het college stappen ondernomen om uitvoering te geven aan dit bestemmingsplan. Uit de reactie van verschillende raadsleden gisteravond blijkt dat tijdens dit proces te weinig overleg met de gemeenteraad heeft plaatsgevonden.
Waarom maar 23 woningen?
Verschillende raadsleden spraken hun onvrede uit over het feit dat er gekozen is voor de bouw van maar 23 woningen, terwijl we juist de maatschappelijke opgave hebben om de woningnood het hoofd te bieden. De meeste fracties spraken hun voorkeur uit voor het oorspronkelijke plan dat voorzag in de bouw van 45 woningen.
Waardevermindering grond
Een pijnpunt in het dossier betreft het feit dat het college een deel van de grond al heeft verkocht. Deze koopcontracten staan vast en kunnen niet meer worden teruggedraaid. Bij deze verkoop is een deel van de kavels die oorspronkelijk bestemd was voor woningen verkocht voor een agrarische bestemming. Hierdoor is er een fors waardeverlies van de grond opgetreden, waardoor het hele project erg duur is geworden.
Compromissen en het belang van participatie
Wethouder Drenth zei veel begrip te hebben voor de kritiek vanuit de gemeenteraad en erkende dat er fouten zijn gemaakt in het proces. Hij heeft de gemeenteraad meegenomen in het besluitvormingsproces. De uitkomst van 23 woningen bleek een compromis te zijn tussen de wens van de omwonenden om een tiental woningen te bouwen en de wens van de gemeente om 45 woningen te bouwen. Ook maakte de weerstand vanuit de omwonenden vanaf het begin al duidelijk dat er nood was aan samenwerking tussen de gemeente en de omwonenden. De uitgebreide samenwerking tussen gemeente en omwoners kan beschouwd worden als een succesvolle vorm van participatie die het plan legitimiteit verleent.
Wethouder Drenth benadrukte dat eventuele wijzigingen van de inmiddels gemaakte afspraken tot consternatie zou kunnen leiden bij de omwonenden.
